5-12-2012 Επίσκεψη στο Ελαιοτριβείο Κύκλωπας και στο Παιδικό Χωριό SOS Θράκης

Ευαισθητοποίηση σε θέματα αλληλεγγύης και προσφοράς

Για τα παιδιά του Πολιτιστικού Συλλόγου Αιγείρου

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αιγείρου έχοντας ως στόχο τη βιωματική μάθηση αλλά και την ευαισθητοποίηση σε θέματα εθελοντισμού των παιδιών που συμμετέχουν στα χορευτικά του τμήματα διοργάνωσε την Κυριακή που μας πέρασε εκπαιδευτική εκδρομή στο Ελαιοτριβείο «Κύκλωπας» στη Μάκρη καθώς επίσης και στο «Παιδικό Χωριό SOS Θράκης». Τριάντα περίπου παιδιά από το παιδικό και το εφηβικό τμήμα συμμετείχαν σε αυτή, αντλώντας έτσι τη μάθηση μέσα από προσωπική εμπειρία αλλά και συμμετέχοντας σε μια διαδικασία αλληλεγγύης προς παιδιά που διαμένουν στο Παιδικό Χωριό.

Επίσκεψη στο ελαιοτριβείο «Κύκλωπα»


Πρώτη στάση για τον Πολιτιστικό Σύλλογο Αιγείρου το Ελαιοτριβείο «Κύκλωπας» στη Μάκρη, όπου η υπεύθυνη κ. Νίκη Κελλίδου καλωσόρισε τα παιδιά και τους συνοδούς και τους μίλησε γενικά για την ελιά αλλά και το ελαιοτριβείο, ενώ στη συνέχεια τους ξενάγησε στους χώρους όπου είδαν το πώς παράγεται το λάδι. Κατ’ αρχή ανέφερε ότι η δουλειά είναι εποχιακή και ότι ξεκινά τέλος Οκτώβρη και ολοκληρώνεται, ανάλογα με την παραγωγή, γιατί άλλες χρονιές έχει και άλλες δεν έχει ελιές, τα Χριστούγεννα. Όπως είπε φέτος στην περιοχή της Μάκρης η παραγωγή δεν ήταν μεγάλη, εν αντιθέσει με τις περιοχές της Ξάνθης, της Ροδόπης και της Σαμοθράκης, για την οποία σημείωσε χαρακτηριστικά ότι «φέτος η παραγωγή είναι υπερβολικά μεγάλη σε σημείο μάλιστα οι παραγωγοί να μην μπορέσουν πιθανόν να μαζέψουν τις ελιές». 

200.000 ελαιόδενδρα σε ολόκληρο τον Έβρο

Στο νομό Έβρο υπάρχουν 200.000 ελαιόδενδρα ενώ η επιχείρηση «Κύκλωπας» έχει περίπου 10000 δένδρα. Όλη αυτή η σοδειά συγκεντρώνεται σε χωριά γύρω από την Αλεξανδρούπολη, κυρίως όμως στη Μάκρη, όπου, όπως τόνισε η κ. Κελλίδου, «ίσως βρίσκεται ο αρχαιότερος ελαιώνας της Μεσογείου. Ηλικιακά έχει πολύ μεγάλα δένδρα, δένδρα που είναι πάνω από 2500 ετών, τα οποία μάλιστα βρίσκονται δίπλα στην παλιά Εγνατία Οδό. Εμείς λέμε για αυτά ότι ίσως να είδαν και τον Μέγα Αλέξανδρο όταν περνούσε από την περιοχή». 

Διακρίσεις για το λάδι της περιοχής τόσο σε εθνικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο

Η περιοχή της Μάκρης αποτελεί το βορειότερο σημείο όπου καλλιεργείται η ελιά στη Μεσόγειο. Στη Θράκη γενικότερα η ελιά λόγω του ψύχους μαζεύεται νωρίτερα σε σχέση με τις υπόλοιπες περιοχές της χώρας, γιατί σε διαφορετική περίπτωση όπως τόνισε η κ. Κελλίδου, «θα πιάσει κρύο και θα της τρώνε τα πουλιά». Αποτέλεσμα όμως είναι η περιοχή να παράγει αγουρέλαιο, «ποιοτικό λάδι που βγαίνει από πράσινες άγουρες ελιές, κάτι που δεν το έχουν σε μεγάλη ποσότητα άλλες περιοχές της Ελλάδος, οι οποίες αρχίζουν πολύ αργότερα το μάζεμα και μάλιστα σε μερικές περιοχές βάζουν και ελαιόδεστα από κάτω και τις αφήνουν να πέσουν μόνες τους. Όλη αυτή όμως η διαδικασία έχει σαν αποτέλεσμα ο καρπός να μην έχει την ποιότητα που έχουμε εμείς και για αυτό και το λάδι της περιοχής, όσες φορές συμμετείχε σε διαγωνισμούς, είτε πανελλαδικούς είτε παγκόσμιους, τιμήθηκε με πλατινένια και χρυσά βραβεία».

Λειτουργία ελαιοτριβείου

Στο ελαιοτριβείο ο παραγωγός πηγαίνει τις ελιές μετά από ραντεβού. Η ελιά περιέχει το κουκούτσι και τη σάρκα σε ποσοστό 40% περίπου, το νερό κατά 40% και κατά 20% το λάδι περίπου, το οποίο όμως μπορεί να είναι και 12% ή και 27% ανάλογα με την περιοχή, το χώμα και την καλλιέργεια και την ποικιλία. Η διαδικασία που ακολουθείται είναι οι ελιές όπως είναι, με τα φύλλα και λερωμένες, με ταινία να μπαίνουν μέσα στους αποφυλλωτήρες και να ρίχνονται τα φύλλα έξω. Στη συνέχεια οι ελιές πέφτουν στο πλυντήριο, το οποίο φροντίζουν να έχει πάντα καθαρό νερό, για αυτό και το αλλάζουν πολλές φορές την ημέρα, με αποτέλεσμα να εξάγεται ποιοτικά καλύτερο λάδι. Οι ελιές ζυγίζονται σε ταινία που είναι και ζυγαριά, ανεβαίνουν στο στατήρα, πολτοποιούνται και γίνονται σαν μαρμέλαδα, η οποία οδηγείται στους μαλακτήρες. Η επιχείρηση έχει οκτώ μαλακτήρες όπου φιλοξενούνται ένας ή και οκτώ παραγωγοί ανάλογα με τα κιλά που έχουν. Στους μαλακτήρες, όπου το περιβάλλον διατηρείται ζεστό περίπου στους 40 βαθμούς για να βοηθιέται το λάδι να βγει από την ελιά, μένει περίπου μια ώρα. Αμέσως πάει στις φυγόκεντρες που γυρίζουν με 6500 στροφές το λεπτό, όπου γίνεται ο διαχωρισμός από διαφορετικές τρύπες και ανάλογα με το ειδικό βάρος. Το λάδι είναι πιο ελαφρύ, το νερό είναι πιο βαρύ το κουκούτσι πιο βαρύ. Το καθένα φεύγει από άλλη τρύπα. Το λάδι φιλτράρεται τρεις φορές και ακολούθως γεμίζεται σε δοχεία. 

Από την ελιά τίποτα δεν πετιέται

Από την ελιά τίποτα δεν πετιέται. «Τα φύλλα τα παίρνουν οι κτηνοτρόφοι και ταΐζουν τα πρόβατα. Το κουκούτσι και την ψύχα της ελιάς κάθε μέρα έρχεται φορτηγό και το πάει στα πυρηνελουργεία στο Βόλο και Λάρισα, που είναι τα πλησιέστερα, όπου βγαίνει το πυρηνέλαιο, που είναι πιο φθηνό από το ελαιόλαδο. Το υπόλοιπο, αφού βγει το λάδι, το ξεραίνουν και το καίμε και εμείς στα ελαιοτριβεία και σε σπίτια σε καυστήρες. Τίποτα δεν πετιέται από την ελιά», τονίζει η κ. Κελλίδου, σημειώνοντας «ακόμη και το νερό που μέχρι πρότινος πετιόταν. Πρόκειται να γίνει εργοστάσιο βιοενέργειας στην περιοχή της Ξάνθης, το οποίο από το νερό από τα απόβλητα των ελαιοτριβείων και από τα απορρίμματα από τα βουστάσια θα παράγει ενέργεια». 
Τέλος σημείωση ότι ως επιχείρηση το λάδι που παίρνουν από τις ελιές τους και από τα δικαιώματα του ελαιοτριβείου τα χωρίζουν σε κατηγορίες και το κυκλοφορούν στην τοπική αγορά μέχρι και Ξάνθη και στα αφορολόγητα και σε στρατιωτικά πρατήρια. 
Μετά την ξενάγηση η κ. Κελλίδου πρόσφερε στα παιδιά ψητό ψωμί με λάδι ζεστό και ρίγανη καθώς επίσης και ένα παραμυθάκι ως αναμνηστικό της επίσκεψή τους, και συγκεκριμένα το παραμύθι «Η Ολιβίτσα» μέσα από το οποίο περιγράφεται η πορεία μιας ελιάς από το δένδρο μέχρι το μπουκάλι. Στους δε μεγάλους πρόσφερε έκδοση του ελαιοτριβείου «Κύκλωπας» που αφορά σε όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε για την ελιά.

Επίσκεψη στο Παιδικό χωριό SOS Θράκης

Επόμενη στάση για τα παιδιά το Παιδικό Χωριό SOS Θράκης, όπου έμπρακτα κατέθεσαν την αλληλεγγύη τους και την αγάπη τους προς συνομήλικους που μένουν εκεί. Η κ. Κασσιανή Μαδεμλή, ψυχολόγος υπεύθυνη του Παιδικού Χωριού SOS υποδέχθηκε τα μέλη του συλλόγου και εξήγησε με ένα τρόπο άμεσο στα παιδιά για τη λειτουργία των Παιδικών Χωριών SOS. Τους είπε ότι είναι ένας διεθνής οργανισμός που δραστηριοποιείται σε πολλά κράτη και ο οποίος ξεκίνησε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Αυστρία όπου υπήρχαν πάρα πολλά παιδιά που είχαν χάσει τον πατέρα τους, και είχε ως στόχο οι μαμάδες να έχουν σπίτι και τα παιδιά γονείς. Οι συνθήκες άλλαξαν με την πάροδο του χρόνου και επειδή σήμερα υπάρχουν οικογένειες που δεν μπορούν να μεγαλώσουν τα παιδιά όπως πρέπει και το βασικότερο να τα προσφέρουν φροντίδα τα παιδιά φιλοξενούνται στο Παιδικό Χωριό SOS. Στο συγκεκριμένο υπάρχουν έξι σπίτια και σε κάθε σπίτι μένουν μέχρι πέντε παιδιά. Αυτή τη στιγμή φιλοξενούνται στο Παιδικό Χωριό SOS Θράκης φιλοξενούνται δώδεκα παιδιά, εκ των οποίων το πιο μικρό είναι τριών ετών και το μεγαλύτερο δέκα. Τα περισσότερα είναι κορίτσια και σε κάθε σπίτι μένουν τρία ή τέσσερα παιδιά και η μητέρα SOS στην καθημερινότητά τους, που όπως χαρακτηριστικά σημείωσε «είναι ίδια με τη δική σας». Τα παιδιά πηγαίνουν σχολείο στην Άνθεια και στα Λουτρά. Όταν τα παιδιά μεγαλώσουν και γίνουν 17 ετών φεύγουν από τα σπίτια και πάνε στο «Σπίτι μετάβασης». Εκεί μένουν με μια κυρία, αλλά είναι περισσότερο υπεύθυνα για τον ευατό τους. Όταν τελειώσουν το λύκειο και μπορούν να τα καταφέρουν μόνα τους πηγαίνουν στη «Στέγη Νέων» και μπορούν να δουλεύουν ή να σπουδάζουν. «Ο οργανισμός φροντίζει για τα παιδιά μέχρι να αποκατασταθούν», τόνισε η κ. Μαδεμλή, σημειώνοντας ότι «από το 1982 που πρωτοϊδρύθηκαν στην Ελλάδα τα Παιδικά Χωριά SOS 130 παιδιά έχουν περάσει και έχουν φτιάξει τις ζωές τους». Διευκρίνισε ωστόσο ότι στόχος των Παιδικών Χωριών SOS είναι να στηριχθεί το παιδί όχι όμως να απομακρυνθεί από τη φυσική του οικογένεια. Αναφέρθηκε επίσης στα δύο άλλα προγράμματα που λειτουργεί το Παιδικό Χωριό SOS Θράκης εκ των οποίων το ένα αφορά παιδιά και ενήλικες με ειδικές ανάγκες και το δεύτερο το Κέντρο Στήριξης Παιδιού και Οικογένειας που ξεκίνησε φέτος με στόχο να στηρίξει οικογένειες που αντιμετωπίζουν 

Προσκύνημα στην εικόνα του Άξιον Εστί στη Θεσσαλονίκη

 Την Κυριακή 21-10-2012 ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αιγείρου πραγματοποίησε εκδρομή στη Θεσσαλονίκη με σκοπό το προσκύνημα της θαυματουργή εικόνας της Παναγίας <Άξιον Εστί>
που είχε εκτεθεί σε λαικό προσκύνημα στον ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης.
Η εικόνα μεταφέρθηκε με την κανονιοφόρο Αρματωλός από το Άγιο Όρος και έφτασε στην πόλη της Θεσσαλονίκης με τιμές αρχηγού κράτους.

Αγιασμός για τα χορευτικά τμήματα του Πολιτιστικού Συλλόγου Αιγείρου για την χρονιά 2012

Με αγιασμό ξεκίνησε η νέα χρονιά για τον Πολιτιστικό Σύλλογο Αιγείρου

Η νέα χρονιά δραστηριοτήτων άνοιξε για τον Πολιτιστικό Σύλλογο Αιγείρου με τον καθιερωμένο αγιασμό και τις ευλογίες της εκκλησίας την Κυριακή το απόγευμα στο κτίριο του Πολιτιστικού Κέντρου Αιγείρου με την παρουσία μελών και φίλων του συλλόγου. Ιδιαίτερη δε αισθητή υπήρξε η συμμετοχή των μικρών παιδιών που στελεχώνουν τα χορευτικά τμήματα του συλλόγου.

Μετά την τέλεση του αγιασμού και τις ευλογίες από τον πατέρα Ιωάννη Δίγκα ο πρόεδρος του συλλόγου Βασίλης Βασιλείου ευχήθηκε εκ μέρους του Δ.Σ. σε όλους τους παρευρισκόμενους καλή και δημιουργική χρονιά, με υγεία, χαρά, προκοπή και κάθε ευτυχία – προσωπική και οικογενειακή – και πολλές επιτυχίες τόσο στους ίδιους όσο και στο σύλλογο. Παράλληλα κάλεσε όλους όσους αγαπούν το χορό να γίνουν μέλη του συλλόγου.

Όπως είπε τα μαθήματα θα ξεκινήσουν από την ερχόμενη Κυριακή το απόγευμα στο Κτίριο του Πολιτιστικού Κέντρου, θα λειτουργήσουν δε ένα τμήμα για νήπια μουσικοκινητικής αγωγής, ένα παιδικό, ένα εφηβικό, ένα αρχαρίων ενηλίκων και ένα παραστάσεων.

«Δεν πληρώνω – Δεν πληρώνω» του Ντάριο Φο στην Αίγειρο

Με την παράσταση «Δεν πληρώνω – Δεν πληρώνω» του Ντάριο Φο από το Θεατρικό Εργαστήρι Ορεστιάδας «Διόνυσος» την Τρίτη το βράδυ στον υπαίθριο χώρο πίσω από το Πολιτιστικό Κέντρο της Αιγείρου ολοκληρώθηκαν οι εκδηλώσεις που διοργάνωσε με αφορμή τον εορτασμό της Παναγίας Φανερωμένης Βαθυρρύακος ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αιγείρου.
Μια κοινωνική σάτιρα που γράφτηκε το 1975 και παίχτηκε το 1977 στο Μιλάνο από τη θεατρική ομάδα του Ντάριο Φο και της Φράνκα Ράμε με τίτλο «NON CI PAGA… NON CI PAGA…», εμπνευσμένο από την απελπισία του καταναλωτικού κοινού μπροστά στις παράλογες αυξήσεις της αγοράς που εξακολουθεί να παραμένει επίκαιρο. Εικόνες του τότε εμπλέκονται με τις σημερινές, καταστάσεις του τότε που είναι σαν να τις ζει κανείς σήμερα. Η τραγικότητα εμπλουτισμένη με τη σάτιρα να επισημαίνει τη σημασία των αγώνων για επιβίωση και την ανάγκη της ύπαρξης συλλογικοτήτων. Μια παράσταση που άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις στο κοινό που βρέθηκε εκεί και καταχειροκρότησε τους ηθοποιούς. 

Πολυθέαμα Κρόκο & Λίνο στην Κεντρική πλατεία Αιγείρου.

Οι κλόουν Κρόκο και Λίνο και η παρέα τους με οδηγό τη φαντασία παρέσυραν τα παιδιά σ’ ένα τρελό ξεφάντωμα με μουσικά παιχνίδια, αστείες παντομίμες, ταχυδακτυλουργικά και ζογκλερικά.

Ποδήλατο και παιδί

Με τη συμμετοχή του συλλόγου «Θράκα Ιππέα» πραγματοποιήθηκε την Κυριακή το απόγευμα η ποδηλατοπορεία που διοργανώνει ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αιγείρου, μια εκδήλωση που αποτελεί πλέον θεσμό στις καλοκαιρινές εκδηλώσεις. Μεγάλη η συμμετοχή των ποδηλατών, ιδίως μικρής ηλικίας, που με διάθεση και χαμόγελο από πολύ νωρίς συγκεντρώθηκαν στο χώρο της πλατείας αδημονώντας για το ξεκίνημα. Η διαδρομή όπως κάθε χρόνο η ίδια. Πλατεία Αιγείρου, Μονή Παναγίας Φανερωμένης και επιστροφή στο σημείο εκκίνησης. 
Μια προσπάθεια του Συλλόγου ευαισθητοποίησης των κατοίκων του οικισμού και κυρίως των παιδιών για αξιοπρεπή ποιότητα ζωής και αλλαγή του τρόπου με τον οποίο βλέπουμε τις μετακινήσεις.

Βραδιά παραδοσιακών χορών 18-8-2012

Η δεύτερη μέρα των εκδηλώσεων ήταν αφιερωμένη στον παραδοσιακό χορό, αναπόσπαστο και σημαντικό κομμάτι της παράδοσής μας, όπως τόνισε προλογίζοντας την εκδήλωση ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Αιγείρου, κ. Βασίλης Βασιλείου. 

Μια βραδιά διανθισμένη με την μουσική και χορευτική παράδοση της Θράκης γενικότερα και με τη συμμετοχή των χορευτικών του Πολιτιστικού Ομίλου Ξυλαγανής 

και του Συλλόγου Καρυωτών Γιαννιτσών «Ανατολική Ρωμυλία»,

 καθώς επίσης των χορευτικών τμημάτων του Πολιτιστικού Συλλόγου Αιγείρου και του μουσικού σχήματος «Ορφέας».

 Όπως ήταν φυσικό τις εντυπώσεις έκλεψαν οι μικροί χορευτές του Πολιτιστικού Συλλόγου Αιγείρου.

Ομιλία από τον Ιωάννη Σιδηρά

«Ιστορική τοπογραφία του Φατήρ Γιακά και θαυματουργική ανεύρεση της Παναγίας Φανερωμένης Βαθυρρύακος» 
«Ιστορική τοπογραφία του Φατήρ Γιακά και θαυματουργική ανεύρεση της Παναγίας Φανερωμένης Βαθυρρύακος» ήταν το θέμα ομιλίας του κ. Ιωάννη Σιδηρά. Παρόντες στην εκδήλωση οι αιδεσιμολογιότατοι πατέρες Σταύρος Σπορίκης και Ιωάννης Δίγκας, ο αιδεσιμότατος πατήρ Αντώνιος, η πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Κομοτηνής κ. Σοφία Μενεσελίδου, ο πρόεδρος του Κέντρου Μέριμνας και Αλληλεγγύης Νίκος Σωτηρακόπουλος, ο δημοτικός σύμβουλος Θεόδωρος Γκαντής, ο πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Αιγείρου του Δήμου Κομοτηνής Γιώργος Ραχμανίδης, ο πρώην δήμαρχος Αιγείρου Ευάγγελος Λίτσος, ο διευθυντής του δημοτικού σχολείου Αιγείρου κ. Θεοδόσιος Αναστασιάδης, εκπρόσωπος του Ταξιάρχου της 21ης Ταξιαρχίας, καθώς και κάτοικοι του οικισμού, αλλά και των γύρω περιοχών. Παρόντες ήταν επίσης ο εκπρόσωπος του Θρησκευτικού Συλλόγου «Αγίας Μαρίνας Ιμέρου» και Πρόεδρος του Συλλόγου Σαρακατσάνων Θράκης κ. Γεώργιος Νάκος, η πρόεδρος του Λαογραφικού Πολιτιστικού Συλλόγου Γυναικών Μεσσούνης κ. Ιωάννα Δραγανίδου, ο εκπρόσωπος του Συλλόγου Θρακών Κομοτηνής κ. Γιάννης Τζερνικούδης .
Στον χαιρετισμό της η εκπρόσωπος του δημάρχου Κομοτηνής κ. Σοφία Μενεσελίδου μετέφερε τους χαιρετισμούς του δημάρχου Κομοτηνής, καθώς και την εκτίμησή του για όλη την προσπάθεια του Πολιτιστικού Συλλόγου Αιγείρου να στηρίζει την παράδοση «και να μας υπενθυμίζει ότι σε αυτό τον τόπο θρησκεία και ιστορία συμπορεύονται και μας δείχνουν το δρόμο και το μέλλον». Η κ. Μενεσελίδου αναφέρθηκε στο πρόσωπο του ομιλητή τονίζοντας ότι συνειδητά στηρίζει την ιστορία και τον πολιτισμό του τόπου.
Στο χαιρετισμό του ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Βασίλης Βασιλείου αναφέρθηκε στο στόχο της εκδήλωσης τονίζοντας ότι αποτελεί μια προσπάθεια ανάδειξης της τοπικής ιστορίας, μια προσπάθεια που στόχος είναι να συνεχισθεί και τα επόμενα χρόνια.
Ο κ. Σιδηράς ξεκινώντας αναφέρθηκε στην ονομασία του ευρύτερου χώρου Φατήρ Γιακά, Φατρίκα και Πατρίκα για να τονίσει ότι ο Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής Τιμόθεος ήταν εκείνος που αντικατέστησε το ξενόφερτο τοπωνύμιο με τη χρησιμοποίηση του όρου «Φανερωμένη». Ο ομιλητής έκανε εκτενή αναφορά στην βυζαντινή ιστορία της περιοχής βάσει των πηγών που παρέχουν βυζαντινοί χρονογράφοι και ιστορικοί για να περάσει στην περιοχή της οθωμανοκρατορίας, περίοδο όπου και ανευρέθη η ιερά εικόνα της Παναγίας της Φανερωμένης. Τέλος, ο κ. Σιδηράς, αφού περιέγραψε την με θαυμαστό τρόπο εύρεσή της αναφέρθηκε σε άγνωστα ιστορικά στοιχεία για την ανέγερση του παλαιού παρεκκλησίου στον τόπο που βρέθηκε η εικόνα.

Η ομιλία του κ. Ιωάννη Σιδηρά:

Πανθρακικής εμβέλειας προσκύνημα

«Το προσκύνημα της Παναγίας Φανερωμένης, όπως συνηθίζω να λέγω και να γράφω, αποτελεί την Μικρή Τήνο στην ευρύτερη περιοχή της Θράκης. Πρόκειται για ένα πανθρακικής εμβάλειας προσκύνημα με μεγάλη ιστορία που συμπλέκεται με την ελληνικότητα αυτού εδώ του τόπου που έχει την τιμή να φιλοξενεί στην όλη γεωγραφική του έκταση αυτό το ιερό μοναστήρι, αυτό το σκήνωμα της Εκκλησίας, το Ιερό προσκύνημα της Παναγίας Φανερωμένης Βαθυρρύακος.
Το 12ο μ.Χ αιώνα η περιοχή είχε το όνομα Παναγιά

Πριν από όλα πρέπει να τονίσουμε ότι η ιστορία του τόπου είναι πολύ πλούσια και αξιόλογη πριν την ανεύρεση της Ιερής και Θαυματουργού εικόνος της Παναγίας της Φανερωμένης. Βρισκόμαστε σε τόπο άγιο, γιατί στα βάθη των αιώνων, κατά την περίοδο ακόμη της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, πριν η περιοχή κατακτηθεί από τους Οθωμανούς Τούρκους, είχε έντονη την παρουσία της Παναγίας. Ο μεγάλος βυζαντινός χρονογράφος Καντακουζηνός αναφέρει ότι η περιοχή του Φατήρ Γιακά στην όλη περιοχή που είναι σήμερα το μοναστήρι, ο Αμπελουργικός Σταθμός, η Αίγειρος, η Μεσσούνη- παλαιά Κιρσάτζα- μέχρι σχεδόν και την σημερινή σχολή δοκίμων Αστυφυλάκων ήταν αφιερωμένη επ’ ονόματι της Παναγίας και έφερε το όνομα «Παναγία». Την μαρτυρία αυτή διασώζει ο μεγάλος Κομοτηναίος, αείμνηστος καθηγητής πανεπιστημίου, Στίλπων Κυριακίδης, καθώς επίσης και ο Κωνσταντίνος Τρεμόπουλος, οι οποίοι έγραψαν για την πόλη της Κομοτηνής και την ευρύτερη περιοχή. Σύμφωνα με τον Βυζαντινό χρονογράφο Καντακουζηνό, όλη αυτή η περιοχή είχε το όνομα Παναγιά. Αυτό προφανώς εννοεί ότι υπήρχε κάποιο ιερό προσκύνημα στην περιοχή το οποίο ήταν αφιερωμένο στο όνομα της Παναγίας. Το τσιφλίκι αυτό στην Οθωμανική περίοδο διατήρησε αυτή την ονομασία «Μητέρα Μαρία», όπως ονομάζουν την Παναγία μας οι Οθωμανοί.
Η περιοχή πεδίο σύγκρουσης Βυζαντινών και Βουλγάρων

Σύμφωνα με τον Βυζαντινό χρονογράφο Καντακουζηνό σε όλη αυτή την πεδιάδα γινόταν πολύ συχνά συγκρούσεις στρατιωτικές και πολεμικές επιχειρήσεις μεταξύ των Βυζαντινών αυτοκρατόρων και των Βουλγάρων, οι οποίοι περνούσαν την οροσειρά της Ροδόπης προς την ενδοχώρα της Θράκης για να βγουν στα παράλια, στο Θρακικό πέλαγος. Εδώ μαρτυρείται και καταγράφεται από τον Καντακουζηνό ότι έγινε η σύγκρουση του Βυζαντινού αυτοκράτορος Ανδρονίκου του Γ΄ με τον Οθωμανό ηγεμόνα της Σμύρνης και της Εφέσου Αμούρ ή Ουμούρ, ο οποίος είχε μεταφέρει τα στρατεύματά του στη λίμνη Βιστωνίδα, την λεγόμενη λίμνη Μπουρού, προκειμένου να κατακτήσει την περιοχή της Θράκης. Στην περιοχή του Φατήρ Γιακά, επειδή ήταν πεδινή, συναντήθηκαν οι δύο δυνάμεις και έγινε η νικηφόρος σύγκρουση για τα Βυζαντινά στρατεύματα, επικράτησε ο Βυζαντινός Ορθόδοξος Αυτοκράτορος Ανδρόνικος ο Γ΄ και οι οθωμανικές δυνάμεις διελύθησαν. Λέει μάλιστα με πολύ όμορφο τρόπο, όταν περιγράφει αυτή την περιοχή ο Καντακουζηνός, ότι η πολεμική εκείνη σύγκρουση έλαβε χώρα «κατά τι χωρίον», δηλαδή στην περιοχή υπήρχε χωριό. «Ευρύτερα αυτό το χωρίον και η όλη περιοχή ωνομασθέν Παναγία ό ύπτιον ήν και ομαλόν, και μάλιστα εικαιρότατον ιππείς προς πεζούς μάχεσθαι». Δηλαδή ήταν το χωριό πεδινό και μάλιστα πολύ κατάλληλο να πολεμούν το ιππικό με το πεζικό. Αυτό το καταγράφει ο Καντακουζηνός και το κυριότερο όλων είναι ότι μας διασώζει ότι όλη αυτή η πεδιάδα είχε το όνομα Παναγιά.
Κιρ Τσιφλίκ, Φατήρ Γιακά, Ορταντζή και Κιρσάτζα, τέσσερα τσιφλίκια της περιοχής

Αργότερα, επί Οθωμανοκρατορίας, σε όλη αυτή την περιοχή, από την σημερινή Ιερά Μονή Παναγίας Φανερωμένης, τον Αμπελουργικό Σταθμό και σε όλη την έκταση της σημερινής Αιγείρου, Μεσσούνης και βορειότερα αυτών, δημιουργήθηκαν τσιφλίκια τα οποία ήταν αρκετά. Το πρώτο τσιφλίκι ήταν το Κιρ Τσιφλίκ, το οποίο δεν σώζεται, αλλά ως περιοχή εκτείνετο από την Παναγία τη Φανερωμένη που σήμερα είναι το μοναστήρι και έφθανε μέχρι την Καλλίστη και το Παλλάδιο. Το δεύτερο τσιφλίκι ήταν αυτό του Φατήρ Γιακά το οποίο εκτείνονταν από το σημερινό μοναστήρι της Παναγίας Φανερωμένης, τον Αμπελουργικό Σταθμό, την περιοχή της Αιγείρου, της Μεσσούνης και έφθανε ίσαμε τα μισά του δρόμου για τη Σχολή Δοκίμων Αστυφυλάκων.
Το τρίτο τσιφλίκι ήταν αυτό του Ορταντζή, η σημερινή Αμβροσία, και το τέταρτο τσιφλίκι ήταν η Κιρσάτζα, η σημερινή Μεσσούνη.
Κιρ Τσιφλίκ και Φατήρ Γιακά δύο διαφορετικά τσιφλίκια

Στο σημείο αυτό θέλω να κάνω μια ιστορική διευκρίνιση. Ο αείμνηστος Μητροπολίτης Μαρωνείας Τιμόθεος Ματθαιάκης, ο μετέπειτα Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας, γράφει ότι το Κιρ Τσιφλίκ είναι το ίδιο με το τσιφλίκι του Φατήρ Γιακά. Αυτό όμως ιστορικά δεν ευσταθεί. Άλλο το Κιρ Τσιφλίκ και άλλο το τσιφλίκι του Φατήρ Γιακά. Είναι δύο διαφορετικά τσιφλίκια. Αυτό το γράφει στο βιβλίο του ο Ηπειρώτης γιατρός Μελίρρυτος που ζούσε μόνιμα στη Μαρώνεια. Αυτός το 1870 έγραψε ένα βιβλίουπό τον τίτλο «Περιγραφή ιστορική και γεωγραφική της Θεοσώστου Επαρχίας Μαρωνείας» όπου κάνει διαχωρισμό μεταξύ του Κιρ Τσιφλίκ και του Φατήρ Γιακά. 
Υπάρχει όμως και η τρίτη άποψη που λέει ότι από το Παλλάδιο μέχρι τη Μεσσούνη, όλη αυτή η περιοχή, ήταν ένα τσιφλίκι, το Κιρ Τσιφλίκ και ένα κομμάτι αυτού του τσιφλικιού ήταν και ο Φατήρ Γιακάς. 
Κατά τον Μελίρρυτο εξήντα οικογένειες χριστιανών κατοικούσαν στα τέσσερα τσιφλίκια

Αυτά τα τέσσερα τα τσιφλίκια δεν είχαν εκκλησιά. Στο Κιρ Τσιφλίκ το 1870 κατοικούσαν δεκαέξι οικογένειες χριστιανοί οι οποίοι όμως δεν είχαν εκκλησία και κοινότητα. Το Ορτατζή Τσιφλίκ είχε δεκαπέντε οικογένειες Χριστιανών Ελλήνων, δεν είχε όμως ενορία οργανωμένη , ούτε εκκλησία, ούτε κοινότητα. Στο Τσιφλίκι Κιρσάτζα κατοικούσαν δεκαπέντε οικογένειες, ούτε οργανωμένη κοινότητα ούτε εκκλησία, ούτε ενορία είχαν. Στο Φατήρ Γιακά τσιφλίκι κατοικούσαν δεκαπέντε οικογένειες που επίσης δεν είχαν εκκλησία, ενορία, κοινότητα. Σύμφωνα με τη μαρτυρία όλοι οι κάτοικοι των τεσσάρων τσιφλικιών, συνολικά εξήντα οικογένειες, συνεκκλησιάζονταν όπως γράφει ο ίδιος ο Μελίρρυτος, κατά τις μεγάλες χριστιανικές γιορτές μόνο σε δύο χωριά που είχαν εκκλησιά, στο Σώστη και στους Ασωμάτους. Σε αυτές τις δύο μακρινές από την περιοχή του Φατήρ Γιακά ενορίες πήγαιναν όλοι οι χριστιανοί των τεσσάρων τσιφλικιών, ώρες δρόμο, ώστε να εκκλησιασθούν Πάσχα, Χριστούγεννα, Αι Γιώργη και Δεκαπενταύγουστο.
Ονομασίες της περιοχής

Όπως είπαμε, επί Οθωμανοκρατορίας όλη η περιοχή τεμαχίστηκε σε τσιφλίκια. Στους πλούσιους αγάδες ανήκαν φιλέτα γης και αυτοί διοικούσαν την περιοχή, καλλιεργούσαν τα κτήματα και δεν επέτρεπαν φυσικά την ανέγερση εκκλησιών. Το τσιφλίκι ονομάστηκε Φατήρ Γιακά, διότι προφανώς οι Οθωμανοί από παραφθορά της λέξης Βαθυρρύαξ, Βαθύ ρυάκι, απέδωσαν την ονομασία Φατήρ Γιακά, διότι στα βόρεια της σημερινής μονής διήρχετο ο ποταμός Καρά Σου, επειδή ήταν μαύρο το νερό το ονόμασαν έτσι. Ο αείμνηστος Μητροπολίτης Τιμόθεος ήταν αυτός που το 1955 άλλαξε την ονομασία και έκτοτε ονομάζεται Παναγία Φανερωμένη Βαθυρρύακος. Δεν είναι όμως η μόνη ονομασία. Υπάρχει η ονομασία Παναγία του Φατήρ Γιακά, Παναγία Φανερωμένη Βαθυρρύακος, η τρίτη ονομασία είναι Παναγία Φατρίκα και μια τέταρτη ονομασία «Παναγία Πατρίκα», που μας την διασώζει ο αείμνηστος εφημέριος του Κοσμίου που γεννήθηκε το 1886 και εκοιμήθη το 1969, ο Παπά Λάμπρος Θεολογίδης. 
Εύρεση της εικόνας πριν από πεντακόσια χρόνια

Σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες, γιατί δεν έχουμε γραπτά μνημεία λόγου, πριν από πεντακόσια περίπου χρόνια βρέθηκε η εικόνα της Παναγίας. Άλλοι υποστηρίζουν ότι βρέθηκε πριν από τριακόσια χρόνια στην περιοχή Φατήρ Γιακά με θαυμαστό και υπερφυσικό τρόπο από Οθωμανό αγά τσιφλικά και όχι σε ορθόδοξο. Πρόκειται για τον αγά τσιφλικά του τεραστίου τσιφλικιού του Φατήρ Γιακά, ο οποίος επί τρεις νύκτες, μόνον αυτός και κανείς άλλος, έβλεπε φωτεινό όραμα μέσα στον γαλανό ουρανό της Θράκης και αυτό το φωτεινό όραμα ήταν το σημείο του Σταυρού επί της κορυφής ενός δένδρου, και συγκεκριμένα επάνω σε καραγάτσι. Δεν πίστευε στην αρχή, ώσπου κατ’ όναρ η Υπεραγία Θεοτόκος του υπέδειξε, προειδοποιώντας τον ότι δεν θα ανεχθεί την αμέλειά του, να ενημερώσει τις τοπικές εκκλησιαστικές αρχές, να ανασκάψει σε συγκεκριμένο σημείο στην ρίζα του δένδρου όπου εμφανίζονταν ο σταυρός και σε πολύ μικρό βάθος κάτω από την επιφάνεια του εδάφους θα βρει την εικόνα της. Ο αγάς υπάκουσε και ενημέρωσε τον τότε Μητροπολίτη Μαρώνειας, ανέσκαψε με τα ίδια του τα χέρια παρουσία του τότε επισκόπου και των προυχόντων της τότε Γκιουμουλτζίνας, που ήταν η πρωτεύουσα του ομώνυμου Καζά, αλλά και πολλών Οθωμανών, και ως εκ θαύματος στα χέρια του βρέθηκε η μικρή φορητή εικόνα της Παναγίας Φανερωμένης, η οποία ανήκει ως αγιογραφικός βυζαντινός τύπος στην Παναγία την Βρεφοκρατούσα. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ανήκει και στην ιδιαίτερη μορφή εκείνου του αγιογραφικού τύπου Παναγιάς που είναι η Παναγία η Γλυκοφιλούσα αλλά το πιο σωστό είναι ότι είναι η Παναγία Βρεφοκρατούσα. 
Το σημείο της ευρέσεως της θαυματουργού εικόνος είναι ο χώρος εντός του σημερινού Αμπελουργικού Σταθμού Αιγείρου, όπου ευρίσκεται το μικρό παρεκκλήσι της «Παναγίας των Ρόδων», όπως ονομάζεται και το οποίο ανακαινίσθηκε το 1994 με δαπάνες του Αμπελουργικού Φυτωρίου Κομοτηνής. 
Το σημερινό παρεκκλήσιο είναι το ανακαινισμένο, το οποίο ανήγειραν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα δύο μεγάλοι ευεργέτες της Κομοτηνής. Αυτό το παρεκκλήσι που υπάρχει μέσα στον Αμπελουργικό Σταθμό αποτελεί το τρίτο ανακαινισμένο κτίσμα του πρώτου παρεκκλησίου που έκτισαν γύρω στα 1910 -1912 εκείνοι οι Κομοτηναίοι. Σήμερα το παρεκκλήσι ονομάζεται «Παναγιά των Ρόδων» και εκεί υπάρχει άλλη παλαιά εικόνα της Παναγίας, διαφορετική από την θαυματουργό ιστορική εικόνα της Παναγίας Φανερωμένης. 
Διεκδίκηση της εικόνας από τους γύρω οικισμούς και η θαυμαστή τοποθέτησή της στον Μητροπολιτικό Ναό 
της Παναγίας Κομοτηνής

Όταν βρέθηκε η Ιερά εικόνα, την διεκδικούσαν πολλές ενορίες όπως του Ιάσμου, της Αμβροσίας, της Σάλπης, του Πολυάνθου και του παλαιού χωριού όπου ευρίσκεται σήμερα η Μεσσούνη, διότι η Αίγειρος δεν ήταν χωριό απλά υπήρχε το τσιφλίκι του Φατήρ Γιακά. Τη λύση την έδωσε η ίδια Παναγία διότι η διαμάχη ήταν μεγάλη. Ενώ βρέθηκε στο Φατήρ Γιακά Τσιφλίκ, ο τσιφλικάς αρχικά δεν έδινε την άδεια να κτιστεί εκκλησάκι για να φυλαχθεί η εικόνα. Επίσης, όπως προείπα, δεν υπήρχε οργανωμένη κοινότητα και υπήρχε φόβος μήπως χαθεί η εικόνα. Για αυτό ο Μητροπολίτης επειδή οι ενορίες διεκδικούσαν την εικόνα, αποφάσισε τη λύση να τη δώσει η Παναγιά. Έτσι τοποθέτησε την εικόνα σε καινούργια άμαξα που δεν είχε χρησιμοποιηθεί ξανά και μάλιστα ζωήλατη, που την έσερναν αρσενικά ζώα πλυμμένα και αγιασμένα από το δεσπότη, έντυσαν το αμάξι και αφού έκανε δέηση ο Μητροπολίτης προς τη Θεοτόκο την παρεκάλεσε αυτή να δείξει το σημείο που θα ήθελε να εγκατασταθεί μόνιμα. Η πομπή ξεκίνησε χωρίς να υπάρχει οδηγός αναβάτης (καμουτσίκης) που να κατευθύνει την άμαξα. Ξεκίνησε με το χτύπημα του δεσπότα και πήρε τη στράτα. Δεν σταμάτησε σε κανένα από τα χωριά που τη διεκδικούσαν αλλά έφθασε στην Κομοτηνή, μπροστά στον Μητροπολιτικό Ναό της Παναγίας, κοντά στην σημερινή οδό Βενιζέλου. Εκεί σταμάτησαν τα ζώα, εκεί θέλησε να εγκατασταθεί η Θεοτόκος. Το δέχθηκαν οι κάτοικοι. Ο δεσπότης τοποθετεί την εικόνα στα Άγια των Αγίων. Συνέβη όμως και κάτι άλλο θαυμαστό. Όταν έβαλαν την εικόνα επάνω στο αμάξι και τα ζώα πήραν το δρόμο επιβιβάσθηκε και η ανάπηρη και κωφάλαλη εγγονή του ιδιοκτήτη του τσιφλικιού. Αυτό έγινε μετά από παράκληση της κόρης του. Την ώρα που έφθανε η άμαξα με την Παναγία μπροστά στην εκκλησία της Παναγίας, το μικρό κορίτσι σηκώθηκε στο κάρο και φώναξε στα τουρκικά «Meri ane», Μητέρα Μαρία. Είχε βρει και τη φωνή της και σηκώθηκε στα πόδια της. Από τότε ο Οθωμανός αγάς πίστευσε και έδωσε λόγο τιμής στις εκκλησιαστικές αρχές ότι για κάθε τι που χρειάζονται για την προστασία αυτού του ιερού τόπου, θα το έχουν.
Ανέκδοτη επιστολή Πατριάρχου Ιωακείμ Γ΄ για την ανέγερση εκκλησίας στο τσιφλίκι «Φατήρ Γιακά»

Έκτοτε πέρασαν τα χρόνια. Οι ντόπιοι δεν ξέχασαν το θαυμαστό γεγονός. Γιορτάζονταν το γεγονός της ευρέσεως της εικόνας αλλά εκκλησία δεν υπήρχε.
Πριν από ολίγα χρόνια έφθασαν στα χέρια μας, ύστερα από μακρά έρευνα που κάναμε στους κώδικες της πατριαρχικής αλληλογραφίας στο Φανάρι, περί τα 250 ανέκδοτα έγγραφα που αναφέρονται στην εκκλησιαστική ιστορία της μητροπόλεως Μαρωνείας. Ένα από τα έγγραφα αυτά είναι μια ανέκδοτη επιστολή του έτους 1904, την οποία είχε αποστείλλει ο οικουμενικός Πατριάρχης Ιωακείμ Γ΄ ο Μεγαλοπρεπής (1901-1914) στον Μαρωνείας Νικόλαο. Σύμφωνα με την επιστολή αυτή, το οικουμενικό πατριαρχείο, κατόπιν του προηγουμένως υποβληθέντος σχετικού αιτήματος από τον Μητροπολίτη Νικόλαο, είχε προβεί στις δέουσες ενέργειες και είχε επιτύχει την έκδοση του υπουργικού τεσκερέ (απόφαση αδείας) από το αρμόδιο υπουργείο για την ανέγερση εκκλησίας στο τσιφλίκι «Φατήρ Γιακά» ή «Φατρίκα» με εξ ολοκλήρου δαπάνες των νέων τότε ιδιοκτητών του τσιφλικίου (σημερινό κτήμα αμπελουργικού σταθμού) Ελευθερίου Τελωνίδη και Κωνσταντίνου Σκουτέρη, οι οποίοι αγόρασαν το 1903-1904 δεκαπέντε στρέμματα από το τσιφλίκι από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη, που ήταν Οθωμανός αγάς και ονομαζόταν Αμέτ Εφέντ Μποσνάκογλου, όπου περίπου στα 1910 -1912έκτισαν το πρώτο μικρό παρεκκλήσι επ’ ονόματι της Παναγίας Φανερωμένης.

Οι δύο αυτοί εν πολλοίς άγνωστοι Κομοτηναίοι ευεργέτες, όπως και πολλοί άλλοι (Λάμπρος Κομνηνός, Θεοχάρης Ζωήογλου, Μιχαήλ Σούζος, Αθανάσιος Καστάνιας, Ιωάννης Ζωίδης, Γεώργιος Σίτης, Χατζηγιώργος Τσακίρογλου, Νικόλας και Τηλέμαχος Μπάσμπας και Κυριάκος και Οδυσσέας Κούλογλου), ύστερα από την έντονη προτροπή των κατά τόπους Ελλήνων προξένων της Θράκης (Αδριανουπόλεως και Δεδέαγατς) και του τότε μητροπολίτου Μαρωνείας Νικολάου, ο οποίος εκτελούσε σχετική εντολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου, είχαν αγοράσει μεγάλες εκτάσεις γης (τσιφλίκια και αγροτεμάχια) στην ύπαιθρο του καζά Γκιουμουλτζίνας, ειδικότερα πέριξ της Κομοτηνής και των Σαπών, προκειμένου οι εκτάσεις αυτές να μην περιέλθουν στα χέρια της τότε «Πανσλαβικής Εταιρείας» και των Βουλγάρων εξαρχικών, οι οποίοι επιθυμούσαν διακαώς να διεισδύσουν και εγκατασταθούν στα εσώτατα του καζά Γκουμουλτζίνας. Σημειωτέον ότι οι Βούλγαροι σχισματικοί εξαρχικοί ιερείς είχαν ήδη εισέλθει στον Καζά Γκιουμουλτζίνας από το 1900.

Από έγγραφα εκπροσώπων των υπουργείων Εξωτερικών διαφαίνεται ο τρόπος με τον οποίο οι κάτοικοι της περιοχής γιόρταζαν την Παναγιά. Το έτος 1906, ο επιθεωρητής των Ελληνικών Σχολείων Θράκης Δ. Σάρρος, αναφέρει σε έγγραφό του που απέστειλε στο υπουργείο Εξωτερικών προκειμένου να δείξει την ελληνικότητα της περιοχής τα εξής: «Το τελευταίον δε Βαθυρρύαξ, όπερ είναι κατά τα δύο τρίτα κτήμα ομογενών Ηπειρωτών, έχει αγίασμα τι, περί ο γίνεται κατ’ έτος πανήγυρις των περιοίκων μεγάλη, καθ’ ήν συλλέγονται περί τας 40 λίρας προς ίδρυσιν εκκλησίας εκεί. Έχουσι μέχρι τούδε 200 λίρας οι ιδιοκτήται του χωρίου. Δέον να επιταχυνθεί η ίδρυσις της Εκκλησίας, εν η θα εκκλησιάζωνται και πάντα τα παρ’ αυτό λοιπά υμέτερα σλαβόφωνα χωρία, άτινα περιτρέχει ο Βούλγαρος ιερεύς προς προσηλυτισμόν».
«Αναφορά – έκθεση» καθηγητή του γυμνασίου Αδριανουπόλεως Χ. Σκαλισιάνου

Ο δε καθηγητής του γυμνασίου Αδριανουπόλεως Χ. Σκαλισιάνος στην έγγραφη «Αναφορά – έκθεση», που συνέταξε το έτος 1907 για την ίδια περιοχή, γράφει: «Εν ταύτη υπάρχουσι τσιφλίκια ανήκοντα εις ημετέρους κατά το πλείστον και αγίασμα απολαύον μεγάλου σεβασμού παρά των κατοίκων των πέριξ χωρίων, έχει δε εισπραχθεί εξ αφιερωμάτων εις το αγίασμα τούτο ποσόν υπέρ τας 200 λίρας. Δια των χρημάτων τούτων, άτινα ευρίσκονται εις χείρας του εν Γκιμουλτζίνη ομογενούς Σκουτέρη, εις ου το τσιφλίκιον ευρίσκεται το αγίασμα, ηδύνατο να οικοδομηθεί εκκλησία, εις ην θα εκκλησιάζοντο οι κάτοικοι των χωρίων Ορτατζή (Αμβροσία) και Κιρσάρτζα (Μεσσούνη), Κιρ Τσιφλίκ και Φατήρ Γιακά Τσιφλίκ και συν τω χρόνω, αγοραζομένων των τσιφλικίων τούτων και ιδρυομένου μικρού ελληνικού συνοικισμού εν Βαθυρρύακι, θα κατωρθούτο δια της συνεχούς επικοινωνίας των χωριών τούτων προς την εκκλησία και τον ελληνικόν συνοικισμόν του Βαθυρρύακος, ο εξελληνισμός τούτων».
Παραχώρηση του κτήματος στον Μητροπολιτικό ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κομοτηνής

Οι δύο ευεργέτες Τελωνίδης και Σκουτέρης αλλά και ο αγάς Αμέτ Μποσνάκογλου, στον οποίο ανήκε ένα μικρό τμήμα του τσιφλικιού, παρεχώρησαν το κτήμα τους στον μητροπολιτικό ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κομοτηνής. Το βέβαια πάντως είναι ότι μέχρι το έτος 1907 δεν είχε ανεγερθεί το πολύ μικρό παρεκκλήσιο της Παναγίας που βλέπουμε σήμερα στο σημείο όπου ευρέθη, εντός του νυν αμπελουργικού σταθμού, η θαυματουργή εικόνα. Θα πρέπει, με κάθε επιφύλαξη να υποθέσουμε ότι το μικρό παρεκκλήσιο να ανηγέρθη στο χρονικό διάστημα 1910-1912, πριν δηλαδή από την βουλγαρική κατοχή του τότε Καζά Γκουμουλτζίνας. Το μικρό εκείνο παρεκκλήσιο ανακαινίστηκε το 1994 και σήμερα υπάρχει πανέμορφομε τον ονομασία «Παναγιά των Ρόδων» για να μας υπενθυμίζει το σημείο ευρέσεως της ιστορικής και θαυματουργού εικόνος της Παναγίας Φανερωμένης.
Λάθος η κατάληψη της περιοχής από το δημόσιο, γιατί το μοναστήρι έπρεπε να βρίσκεται εκεί που είναι η εικόνα

Το 1930 το ελληνικό δημόσιο καταλαμβάνει την περιοχή Φατήρ Γιακά και την μετατρέπει σε Αμπελουργικό Σταθμό, και παραχωρεί αντί αυτής της περιοχής στην Μητρόπολη Μαρωνείας την έκταση που βρίσκεται το σημερινό μοναστήρι της Παναγίας Φανερωμένης. Ήταν λάθος αυτό γιατί το μοναστήρι έπρεπε να βρίσκεται εκεί που βρέθηκε η εικόνα. Δεν έπρεπε να δεχθούμε κάτι τέτοιο. Κανείς όμως δεν πειράζει το πηγάδι με το αγίασμα που βρίσκεται δίπλα στο μικρό παρεκκλήσι εντός του Αμπελουργικού Σταθμού.
Το 1930 κτίζεται το νέο μοναστήρι της Παναγίας Φανερωμένης Βαθυρρύακος

Την περίοδο εκείνη ο Μητροπολιτικός Ναός και η επιτροπή αποκαταστάσεως προσφύγων που είχε την έδρα της στην Κομοτηνή προσφέρουν χρήματα και στα 1930 στο νέο σημείο της έκτασης που παραχώρησε το ελληνικό κράτος ο τότε αείμνηστος μεγάλος μητροπολίτης Μαρωνείας και Θάσου Άνθιμος ο Δ΄ κτίζει ένα μικρό ναΐσκο. Στη συνέχεια ο Μητροπολίτης Τιμόθεος (1957-1974) αποφασίζει η εικόνα να μην βρίσκεται στον Μητροπολιτικό Ναό της Κομοτηνής αλλά να μεταφερθεί στον φυσικό της χώρο. Στις 3 Ιουλίου του 1955 εγκαθίσταται η εικόνα από τον Μητροπολιτικό Ναό της Παναγίας στη σημερινή μονή Παναγίας Φανερωμένης Βαθυρρύακος με ειδική τελετή. Από τότε ξεκινά η ανοικοδόμηση της Μονής. Από εκεί και πέρα το 1960-1962 έγινε η ολοκλήρωση των κελιών που ξεκίνησε το 1958 και το 1971 κτίσθηκε το κωδωνοστάσιο. Αρχικά (1957)λειτούργησε ως ανδρικό μοναστήρι και αργότερα το 1960 γυναικεία μονή. Το 1969 έγινε και πάλι ανδρώα μονή. Το 1970 έγινε το μαρμάρινο θρονί που βρίσκεται η Παναγιά από τη δωρεά της Χριστίνας Μουρίκη στη μνήμη του συζύγου της Αναστασίου και το 1971 εγκαινιάστηκε το παρεκκλήσι της Ζωοδόχου Πηγής.
Το πανηγύρι της Παναγίας Φανερωμένης Βαθυρρύακος

Μέχρι το 1930 το πανηγύρι κρατούσε μια εβδομάδα και όχι δυο μέρες, και γίνονταν στον Αμπελουργικό σταθμό όπου δεκάδες εκατοντάδες, χιλιάδες λαού, από την Ξάνθη από την Αλεξανδρούπολη και από όλο το νομό Ροδόπης έρχονταν και επί επτά μέρες τιμούσαν και προσκυνούσαν την Παναγία Φανερωμένη στα εννιάμερά της. Κατασκήνωναν, νήστευαν, κοινωνούσαν, μαγείρευαν γλεντούσαν την ημέρα της γιορτής της. Στα 1971 ο Μέγας Υμνογράφος του Οικουμενικοιύ Πατριαρχείου Μοναχός Γεράσιμος ο Μικραγιαννανίτης κατά παράκληση του τότε Μαρωνείας Τιμοθέου έγραψε και παρακλητικό κανόνα για την Παναγία Φανερωμένη όπου μέσα στα τροπάρια διαβάζουμε ότι και από Μακεδονία και ήπειρο έρχονται οι πιστοί και προσκυνούν την Φανερωμένη Παναγία του Φατήρ Γιακά, Χριστιανοί και Οθωμανοί, οι οποίοι πεζοπορούντες από όλα τα σημεία του νομού έρχονται για να προσκυνήσουν στην Υπέρμαχο Στρατηγό του Γένους. Οι Οθωμανοί μάλιστα θυμούνται ότι η Παναγία από Οθωμανό αγά ανευρέθη και θεραπεύτηκε η εγγονή του και θεωρούν τιμή να προσέλθουν στη χάρη της.
Διατελέσαντες ηγούμενοι στη Μονή 

Ηγούμενοι στη Μονή διετέλεσαν ο αείμνηστος Κομοτηναίος Αρχιμανδρίτης Τιμόθεος Ελευθερίου, ο Κομοτηναίος Αρχιμανδρίτης Γεννάδιος που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην Μητρόπολη Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας, ο αείμνηστος Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Καραμανάκος και τώρα ηγουμενεύων είναι ο αρχιμανδρίτης Προκόπιος. Όλοι αυτοί συνέβαλαν με πρώτο τον Μαρωνείας Τιμόθεο για να φθάσει το μοναστήρι στη σημερινή μορφή του.
Συνεχής και φανερή η παρουσία της Παναγιάς στη Θράκη

Πολλά είναι τα καταγεγραμμένα και ομολογημένα θαύματα με πρώτο εκείνο που σχετίζεται με τις γυναίκες που αντιμετωπίζουν προβλήματα τεκνοποιίας, οι οποίες αποκτοούν παιδιά. Μου έλεγε και το καταθέτω στη μνήμη του ο αείμνηστος Χρυσόστομος Καραμανάκος ότι πολλές φορές μετά τον εσπερινό κλείδωνε το μοναστήρι και πήγαινε στο κελί του. καιΜετά από λίγη ώρα έβγαινε έξω, έβλεπε αναμμένα τα φώτα και αναρωτιόταν ποιος τα άναψε. Μέσα υπήρχαν προσκυνητές. Μου έλεγε ότι η Παναγιά δεν ήθελε να αφήσει έξω από το ναό της αυτούς που με αγάπη πήγαν να προσκυνήσουν και ήθελαν να ανάψουν ένα κεράκι στη χάρη της. Λέγεται ότι κυρίως όταν έρχονταν πλημμύρες η καμπάνα χτυπούσε πριν απόμέρες. Πολλές φορές οι ίδιοι οι πιστοί του έλεγαν ότι μπήκαν και άναψαν κερί και απορούσε πώς έγινε αυτό αφούη πόρτα ήταν κλειδωμένη. Φανερωμένη η Παναγιά, συνεχής και φανερή η παρουσία της μέσα στον τόπο μας στον ευλογημένη Θράκη μας.

Το 1974 όταν έγινε η επιστράτευση ,οι φαντάροι διέρχονταν την περιοχή από τα καύσιμα της Καλλίστης μέχρι τις μεγάλες μονάδες της Κομοτηνής. Περνά το μικρό τζιπάκι με έξι φαντάρους από τον παλιό δρόμο μπροστά από την κεντρική πύλη της Μονής και βλέπουν μια μεσήλικα γυναίκα γύρω στα 60, μη ξεχνάτε ότι η Παναγία εκοιμήθη 59 ετών, μαυροφορούσα. Η επιβλητική αυτή γυναίκα σήκωσε το χέρι της και οι φαντάροι θεώρησαν ότι ήταν καλόγρια και σταμάτησαν. Τη ρώτησαν τι θέλει. Της είπαν μάλιστα ότι δεν μπορούσαν να την πάρουν γιατί ήταν σε επιστράτευση. Η Παναγία υπομειδίασε και τους είπε ότι ούτε πόλεμος θα γίνει, ούτε κακό στην Ελλάδα, αλλά ακόμα και να γίνει πόλεμος, «τη Θράκη εγώ την έχω έτσι δεμένη και σκεπασμένη που εχθρού και αλλόθρησκου το πόδι δεν θα την πάρει ποτέ. Ο τόπος αυτός Παναγία εστί». Να η μαρτυρία του Βυζαντινού Καντακουζηνού που έλεγε ότι ο τόπος αυτός ονομαζόταν Παναγία. Οι φαντάροι έφυγαν και λίγο αργότερα, όταν είδαν από τον καθρέπτη του αυτοκινήτου, η γυναίκα είχε χαθεί.
Εκεί που βρέθηκε η Παναγία η Φανερωμένη εκεί θέλησε να μείνει

Ένα τελευταίο που θα ήθελα να πω είναι ότι συγχέει ο κόσμος την εικόνα της Παναγίας Φανερωμένης με την εικόνα που βρίσκεται στο παρεκκλήσιο του Αμπελουργικού Σταθμού. Αναφέρουν εσφαλμένα ότι, όταν την έπαιρναν από τον Μητροπολιτικό Ναό και την πήγαιναν στο Μοναστήρι, η εικόνα γύριζε πίσω. Δεν είναι η εικόνα της Φανερωμένης που γύριζε πίσω, αλλά η εικόνα που βρίσκεται εντός του Αμπελουργικού Σταθμού στο μικρό παρεκκλήσι. Η θαυματουργή εικόνα από το 1955 που εγκαταστάθηκε στο νέο μοναστήρι δεν μετακινήθηκε. Η εικόνα της Παναγιάς που γύριζε πίσω είναι αυτή που βρίσκεται στο προσκυνητάρι μέσα στον Αμπελουργικό σταθμό η Παναγία των Ρόδων. Αυτή όντως προσπάθησαν να την πάρουν από το παρεκκλήσιο και να την τοποθετήσουν στο νέο μοναστήρι. Μέρα την πήγαιναν και τη νύχτα ένα φως έφευγε από το μοναστήρι και κατευθύνονταν στον Αμπελουργικό Σταθμό. Το πρωί έβρισκαν την εικόνα στο μικρό παρεκκλήσι. Τρεις φορές έγινε αυτό, ώσπου ο Μαρωνείας Τιμόθεος είπε ότι η Παναγία των Ρόδων «εδώ θέλει να μείνει. Ας την αφήσουμε στο μικρό παρεκκλήσι, γιατί δεν επιθυμεί να αλλάξει τον τόπο της. Και μέχρι σήμερα παραμένει εκεί στο προσκυνητάρι στο εκκλησάκι του Αμπελουργικού Σταθμού που οι γιαγιάδες της Αιγείρου το παρομοίαζαν πριν ανακαινισθεί με μικρό φούρνο. Σε αυτό το μικρό φούρνο σώζεται η Παναγιά των Ρόδων μια μικρή φορητή εικόνα. Εκεί που βρέθηκε η Φανερωμένη.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2012 ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Παράσταση στο Φωτολίβος Δράμας 30-7-2012

Ο εορτασμός των Αγίων Αναργύρων στο Φωτολίβος Δράμας

Με λαμπρές εκδηλώσεις τίμησαν οι κάτοικοι και οι Αρχές του Δήμου Προσοτσάνης τους αγίους της περιοχής, παραμονή της εορτής των Αγίων Αναργύρων τελέστηκε Μέγας πανηγυρικός , χοροστατούντος του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Δράμας κ.κ. Παύλου στο Φωτολίβος. Στις εκδηλώσεις που ακολούθησαν συμμετείχαν τα συγκροτήματα Πολιτιστικού Συλλόγου Αιγείρου, Πολιτιστικού Συλλόγου Οινόης και του Πολιτιστικού Συλλόγου Φωτολίβος. Οι χοροί που χόρεψε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αιγείρου ήταν από την περιοχή Καβακλί και συγκεκριμένα Μπαϊντούσκα, στα Τρία ή Τρείς ,Ζωναράδικο και από τη Μαύρη Θάλασσα Σιώπκο, Ζερβό, Κυνηγητό και Καλιννίτικο.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΡΑΚΗΣ 2012

Λαμπαδηδρομία στους δρόμους της πόλης με κατάληξη την πλατεία

Από πέντε σημεία της πόλης μας και με κατεύθυνση προς την κεντρική πλατεία Κομοτηνής ξεκίνησε η λαμπαδηδρομία, που διοργανώθηκε για την έναρξη των Ελευθερίων. Πρώτο σημείο εκκίνησης η Παπαδριέλλειος Πινακοθήκη, από όπου ξεκίνησε η Φιλαρμονική του δήμου Κομοτηνής, μαζί με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Γυναικών Ν. Καλλίστης «Ο Άγιος Δημήτριος», τον Πολιτιστικό Σύλλογο Γυναικών Μικρού Κρανοβουνίου «Άγιος Παντελεήμων» και την Περιφερειακή Εφορία Προσκόπων Ροδόπης. Δεύτερο σημείο εκκίνησης ο Ι.Ν. Αγίας Βαρβάρας, με τη Φιλαρμονική Μπάντα της ΧΧΙ ΤΘ Ταξιαρχίας Κομοτηνής και τους λαμπαδηδρόμους του Πολιτιστικού Συλλόγου Καρυδιάς και Φίλων και του Πολιτιστικού Εξωραϊστικού Επιμορφωτικού Λαογραφικού Συλλόγου Γυναικών Γρατινής. Τρίτο σημείο εκκίνησης το 3ο Λύκειο Κομοτηνής, με τη Φιλαρμονική της Αιγείρου και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Αιγείρου και Σώμα Ελληνικού Οδηγισμού. Τέταρτο σημείο εκκίνησης η έδρα της Περιφερείας ΑΜ-Θ, με τη Φιλαρμονική του Νέου Σιδηροχωρίου και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Παραδημής και Φίλων. Και πέμπτο σημείο εκκίνησης το ξενοδοχείο Ξενία, από όπου ξεκίνησε η Φιλαρμονική του δήμου Ιάσμου, μαζί με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Ροδίτη και Φίλων και τον Πολιτιστικό Σύλλογο Ποντίων Θρυλόριου «Η Κερασούντα και το Γαρς». 

Οι λαμπαδηδρόμοι διέσχισαν τους δρόμους της πόλης μας, καταχειροκροτήθηκαν από πολίτες και κατέληξαν μπροστά από την εξέδρα, που είχε στηθεί για τα Ελευθέρια στην κεντρική πλατεία. Ακολούθως παρέλαβαν αναμνηστικά από το δήμαρχο για τη συμμετοχή τους στην εκδήλωσης ενώ δέχτηκαν και τις ευχαριστίες του για την καθοριστική τους συμβολή. 

Παραδοσιακοί χοροί από χορευτικά τμήματα πολιτιστικών συλλόγων

Τη σκυτάλη παρέλαβαν τα χορευτικά τμήματα πολιτιστικών συλλογών της περιοχής μας, που διάνθησαν τη βραδιά με παραδοσιακούς χορούς και τραγούδια. Πρόκειται συγκεκριμένα για τα τμήματα του Πολιτιστικού Εξωραϊστικού Επιμορφωτικού Λαογραφικού Συλλόγου Γυναικών Γρατινής, του Πολιτιστικού Συλλόγου Γυναικών Νέας Καλλίστης «Ο Άγιος Δημήτριος», του Πολιτιστικού Συλλόγου Ροδίτη και Φίλων, του Πολιτιστικού Συλλόγου Αιγείρου, του Πολιτιστικού Συλλόγου Θρυλορίου «Η Κερασούντα και το Γαρς», του Πολιτιστικού Συλλόγου Καρυδιάς και Φίλων και του Πολιτιστικού Συλλόγου Γυναικών Μικρού Κρανοβουνίου «Άγιος Παντελεήμων». Τα χορευτικά συνοδεύονταν από το μουσικό σχήμα «ΘΡΑΚΟΜΕΛΟ».

Το χορευτικό μας συμμετείχε με χορούς από την Ανατολική Ρωμυλία.

1.ΚΑΣΤΡΙΝΟΣ

2.ΣΤΙΣ ΤΡΕΙΣ

3.ΖΩΝΑΡΑΔΙΚΟΣ            ΠΑΙΔΙΚΟ TMHMA

4.ΣΙΩΠΚΟΣ

5.ΚΥΝΗΓΗΤΟΣ

6.ΠΑΛΗΚΑΡΙΣΙΟΣ-ΤΡΑΜΠΑΝΙΣΤΟΣ          ΕΦΗΒΙΚΟ TMHMA

7.ΣΥΡΤΟΣ

8.ΜΠΑΙΝΤΟΥΣΚΑ

9.ΖΩΝΑΡΑΔΙΚΟΣ

10.ΣΥΓΚΑΘΙΣΤΟΣ                           TMHMA ΕΝΗΛΙΚΩΝ

ΞΥΛΑΓΑΝΗ 29-4-2012

Ο Πολιτιστικός Όμιλος Ξυλαγανής τιμά την Παγκόσμια Ημέρα Χορού-

(Με την συμμετοχή του Πολιτιστικού Συλλόγου Αιγείρου)

Ο Πολιτιστικός Όμιλος Ξυλαγανής, με την υποστήριξη του Δήμου Μαρωνείας-Σαπών, συμμετέχοντας στις εκδηλώσεις της Παγκόσμιας Ημέρας Χορού, έδωσε χώρο έκφρασης στην τέχνη της Τερψιχόρης, την Κυριακή 29 Απριλίου ώρα 6:00 μ.μ., στην Κεντρική Πλατεία της Ξυλαγανής. Ήταν μια μέρα αφιερωμένη σε όσους ασχολούνται με το χορό, αλλά και σε όσους απλά τον απολαμβάνουν.

Η Παγκόσμια Ημέρα Χορού, που γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο από το 1982, συμπληρώνει εφέτος την 30η της επέτειο στις 29 Απριλίου, ημερομηνία γέννησης του Jean-Georges Noverre (1727-1810), δημιουργού του σύγχρονου μπαλέτου.
Ο θεσμός καθιερώθηκε από την Επιτροπή Χορού του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου – UNESCO και στόχο έχει να τιμηθεί η Τέχνη του Χορού, να γιορταστεί η παγκοσμιότητά του και να ενωθεί ο κόσμος του Χορού πέρα από πολιτικά, πολιτιστικά και εθνικά όρια, γύρω από μια Τέχνη που χαρακτηρίζεται από την οικουμενικότητά της. Το μήνυμα για το 2012 είναι «Ας γιορτάσουμε την αέναη χορογραφία της ζωής».
Στις εκδηλώσεις συμμετείχαν και παρουσίασαν με τα χορευτικά τους τμήματα παραδοσιακούς χορούς, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Γυναικών Σαπών, ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Δρω» (Σαπών), ο Σύλλογος Ποντίων Σαπών «Τα Κασσιτερά», ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αιγείρου και ο Πολιτιστικός Όμιλος Ξυλαγανής.

Η Αίγειρος τίμησε τoν Άγιο Αθανάσιο

Ο Άγιος Αθανάσιος τιμάται σε πολλά χωριά της Θράκης. Έτσι και στην περιοχή μας πολλοί είναι οι οικισμοί που τον τιμούν με ευλάβεια και τιμή, όπως η Σάλπη, το Κόσμιο αλλά και η Αίγειρος.

Και φέτος λοιπόν, όπως κάθε χρόνο, όπως το απαιτεί η παράδοση, τίμησε τον πολιούχο άγιό του, Άγιο Αθανάσιο. Κρατώντας τις παραδόσεις για άλλη μια χρονιά οι κάτοικοι της Αιγείρου τίμησαν τον Άγιο, η εικόνα του οποίου μεταφέρθηκε από τους πρόσφυγες που είχαν έρθει και εγκαταστάθηκαν στην Αίγειρο από Μούζαλι της Ανατολικής Θράκης και βρίσκεται σήμερα στο ναό.

Την Τρίτη το βράδυ, παραμονή της εορτής τελέστηκε εσπερινός όπου έδωσαν το παρών ο αντιδήμαρχος Κομοτηνής κ. Μανανάς, ο πρόεδρος της ΔΕΥΑΚ, Δημήτρης Καρασταύρου, οι δημοτικοί σύμβουλοι Νίκος Σωτηρακόπουλος, Γιώργος Ζηλούδης, ο πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Αιγείρου Γιώργος Ραχμανίδης, ο διοικητής Σχολής Αστυφυλάκων κ. Αθανάσιος Σύρρος, ο Διοικητής του Τμήματος Δοκίμων Αστυφυλάκων Κομοτηνής κ. Γεώργιος Αναγνωστόπουλος.

Ακολούθησε η περιφορά της εικόνας του αγίου συνοδεία της μπάντας και αγήματος της Σχολής Αστυνομίας. Να σημειωθεί βέβαια ότι ο παγετός απέτρεψε την καθιερωμένη πορεία της λιτανείας η οποία φέτος περιορίσθηκε γύρω από το τετράγωνο της εκκλησίας.
Ανήμερα της εορτής του αγίου το πρωί εψάλη η λειτουργία χοροστατούντος του Πρωτοσύγκελου της Ιεράς Μητροπόλεως Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Κωνστάντιου Παναγιωτακόπουλου.

ΛΑΧΕΙΟΦΟΡΟΣ ΑΓΟΡΑ

Οι λαχνοί που κερδίζουν στην λαχειοφόρο αγορά που πραγματοποιήθηκε στις 13-1-2012 είναι οι ακόλουθοι:422-503-703-249-721-339-572-617-582-701-83-887-629-8-1556-657-60

ΕΤΗΣΙΟΣ ΧΟΡΟΣ-ΚΟΠΗ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ 13-1-2012

Την Παρασκευή 13-1-2012 ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αιγείρου πραγματοποίησε τον ετήσιο χορό του και την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας.

Πλήθος κόσμου παρευρέθηκε στο κέντρο δεξιώσεων Ποσειδώνειο ,ανάμεσα τους μικροί και μεγάλοι φίλοι και μέλη του Συλλόγου αλλά και αρκετοί επίσημοι που διασκέδασαν με την ψυχή τους.

Στην εκδήλωση συμμετείχαν τα χορευτικά τμήματα του Συλλόγου με χορούς από την Ανατολική Ρωμυλία(Μπογδάνος,Ποδαράκι,Καστρινός,Ζωναράδικος Μπαιντούσκα,Στις Τρείς,Συρτός) και από την Ανατολική Θράκη(Συρτός,Χασάπικο Σηλυβρίας,Χασαπιά,Καρσιλαμάς).

Το μικρό μας χορευτικό έλαμψε για άλλη μια φορά με την παρουσία του.

Το εφηβικό μας χορευτικό.

Το χορευτικό ενηλίκων.

Μικροί και μεγάλοι το διασκέδασαν με το παραπάνω.