5-12-2012 Επίσκεψη στο Ελαιοτριβείο Κύκλωπας και στο Παιδικό Χωριό SOS Θράκης

Ευαισθητοποίηση σε θέματα αλληλεγγύης και προσφοράς

Για τα παιδιά του Πολιτιστικού Συλλόγου Αιγείρου

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αιγείρου έχοντας ως στόχο τη βιωματική μάθηση αλλά και την ευαισθητοποίηση σε θέματα εθελοντισμού των παιδιών που συμμετέχουν στα χορευτικά του τμήματα διοργάνωσε την Κυριακή που μας πέρασε εκπαιδευτική εκδρομή στο Ελαιοτριβείο «Κύκλωπας» στη Μάκρη καθώς επίσης και στο «Παιδικό Χωριό SOS Θράκης». Τριάντα περίπου παιδιά από το παιδικό και το εφηβικό τμήμα συμμετείχαν σε αυτή, αντλώντας έτσι τη μάθηση μέσα από προσωπική εμπειρία αλλά και συμμετέχοντας σε μια διαδικασία αλληλεγγύης προς παιδιά που διαμένουν στο Παιδικό Χωριό.

Επίσκεψη στο ελαιοτριβείο «Κύκλωπα»


Πρώτη στάση για τον Πολιτιστικό Σύλλογο Αιγείρου το Ελαιοτριβείο «Κύκλωπας» στη Μάκρη, όπου η υπεύθυνη κ. Νίκη Κελλίδου καλωσόρισε τα παιδιά και τους συνοδούς και τους μίλησε γενικά για την ελιά αλλά και το ελαιοτριβείο, ενώ στη συνέχεια τους ξενάγησε στους χώρους όπου είδαν το πώς παράγεται το λάδι. Κατ’ αρχή ανέφερε ότι η δουλειά είναι εποχιακή και ότι ξεκινά τέλος Οκτώβρη και ολοκληρώνεται, ανάλογα με την παραγωγή, γιατί άλλες χρονιές έχει και άλλες δεν έχει ελιές, τα Χριστούγεννα. Όπως είπε φέτος στην περιοχή της Μάκρης η παραγωγή δεν ήταν μεγάλη, εν αντιθέσει με τις περιοχές της Ξάνθης, της Ροδόπης και της Σαμοθράκης, για την οποία σημείωσε χαρακτηριστικά ότι «φέτος η παραγωγή είναι υπερβολικά μεγάλη σε σημείο μάλιστα οι παραγωγοί να μην μπορέσουν πιθανόν να μαζέψουν τις ελιές». 

200.000 ελαιόδενδρα σε ολόκληρο τον Έβρο

Στο νομό Έβρο υπάρχουν 200.000 ελαιόδενδρα ενώ η επιχείρηση «Κύκλωπας» έχει περίπου 10000 δένδρα. Όλη αυτή η σοδειά συγκεντρώνεται σε χωριά γύρω από την Αλεξανδρούπολη, κυρίως όμως στη Μάκρη, όπου, όπως τόνισε η κ. Κελλίδου, «ίσως βρίσκεται ο αρχαιότερος ελαιώνας της Μεσογείου. Ηλικιακά έχει πολύ μεγάλα δένδρα, δένδρα που είναι πάνω από 2500 ετών, τα οποία μάλιστα βρίσκονται δίπλα στην παλιά Εγνατία Οδό. Εμείς λέμε για αυτά ότι ίσως να είδαν και τον Μέγα Αλέξανδρο όταν περνούσε από την περιοχή». 

Διακρίσεις για το λάδι της περιοχής τόσο σε εθνικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο

Η περιοχή της Μάκρης αποτελεί το βορειότερο σημείο όπου καλλιεργείται η ελιά στη Μεσόγειο. Στη Θράκη γενικότερα η ελιά λόγω του ψύχους μαζεύεται νωρίτερα σε σχέση με τις υπόλοιπες περιοχές της χώρας, γιατί σε διαφορετική περίπτωση όπως τόνισε η κ. Κελλίδου, «θα πιάσει κρύο και θα της τρώνε τα πουλιά». Αποτέλεσμα όμως είναι η περιοχή να παράγει αγουρέλαιο, «ποιοτικό λάδι που βγαίνει από πράσινες άγουρες ελιές, κάτι που δεν το έχουν σε μεγάλη ποσότητα άλλες περιοχές της Ελλάδος, οι οποίες αρχίζουν πολύ αργότερα το μάζεμα και μάλιστα σε μερικές περιοχές βάζουν και ελαιόδεστα από κάτω και τις αφήνουν να πέσουν μόνες τους. Όλη αυτή όμως η διαδικασία έχει σαν αποτέλεσμα ο καρπός να μην έχει την ποιότητα που έχουμε εμείς και για αυτό και το λάδι της περιοχής, όσες φορές συμμετείχε σε διαγωνισμούς, είτε πανελλαδικούς είτε παγκόσμιους, τιμήθηκε με πλατινένια και χρυσά βραβεία».

Λειτουργία ελαιοτριβείου

Στο ελαιοτριβείο ο παραγωγός πηγαίνει τις ελιές μετά από ραντεβού. Η ελιά περιέχει το κουκούτσι και τη σάρκα σε ποσοστό 40% περίπου, το νερό κατά 40% και κατά 20% το λάδι περίπου, το οποίο όμως μπορεί να είναι και 12% ή και 27% ανάλογα με την περιοχή, το χώμα και την καλλιέργεια και την ποικιλία. Η διαδικασία που ακολουθείται είναι οι ελιές όπως είναι, με τα φύλλα και λερωμένες, με ταινία να μπαίνουν μέσα στους αποφυλλωτήρες και να ρίχνονται τα φύλλα έξω. Στη συνέχεια οι ελιές πέφτουν στο πλυντήριο, το οποίο φροντίζουν να έχει πάντα καθαρό νερό, για αυτό και το αλλάζουν πολλές φορές την ημέρα, με αποτέλεσμα να εξάγεται ποιοτικά καλύτερο λάδι. Οι ελιές ζυγίζονται σε ταινία που είναι και ζυγαριά, ανεβαίνουν στο στατήρα, πολτοποιούνται και γίνονται σαν μαρμέλαδα, η οποία οδηγείται στους μαλακτήρες. Η επιχείρηση έχει οκτώ μαλακτήρες όπου φιλοξενούνται ένας ή και οκτώ παραγωγοί ανάλογα με τα κιλά που έχουν. Στους μαλακτήρες, όπου το περιβάλλον διατηρείται ζεστό περίπου στους 40 βαθμούς για να βοηθιέται το λάδι να βγει από την ελιά, μένει περίπου μια ώρα. Αμέσως πάει στις φυγόκεντρες που γυρίζουν με 6500 στροφές το λεπτό, όπου γίνεται ο διαχωρισμός από διαφορετικές τρύπες και ανάλογα με το ειδικό βάρος. Το λάδι είναι πιο ελαφρύ, το νερό είναι πιο βαρύ το κουκούτσι πιο βαρύ. Το καθένα φεύγει από άλλη τρύπα. Το λάδι φιλτράρεται τρεις φορές και ακολούθως γεμίζεται σε δοχεία. 

Από την ελιά τίποτα δεν πετιέται

Από την ελιά τίποτα δεν πετιέται. «Τα φύλλα τα παίρνουν οι κτηνοτρόφοι και ταΐζουν τα πρόβατα. Το κουκούτσι και την ψύχα της ελιάς κάθε μέρα έρχεται φορτηγό και το πάει στα πυρηνελουργεία στο Βόλο και Λάρισα, που είναι τα πλησιέστερα, όπου βγαίνει το πυρηνέλαιο, που είναι πιο φθηνό από το ελαιόλαδο. Το υπόλοιπο, αφού βγει το λάδι, το ξεραίνουν και το καίμε και εμείς στα ελαιοτριβεία και σε σπίτια σε καυστήρες. Τίποτα δεν πετιέται από την ελιά», τονίζει η κ. Κελλίδου, σημειώνοντας «ακόμη και το νερό που μέχρι πρότινος πετιόταν. Πρόκειται να γίνει εργοστάσιο βιοενέργειας στην περιοχή της Ξάνθης, το οποίο από το νερό από τα απόβλητα των ελαιοτριβείων και από τα απορρίμματα από τα βουστάσια θα παράγει ενέργεια». 
Τέλος σημείωση ότι ως επιχείρηση το λάδι που παίρνουν από τις ελιές τους και από τα δικαιώματα του ελαιοτριβείου τα χωρίζουν σε κατηγορίες και το κυκλοφορούν στην τοπική αγορά μέχρι και Ξάνθη και στα αφορολόγητα και σε στρατιωτικά πρατήρια. 
Μετά την ξενάγηση η κ. Κελλίδου πρόσφερε στα παιδιά ψητό ψωμί με λάδι ζεστό και ρίγανη καθώς επίσης και ένα παραμυθάκι ως αναμνηστικό της επίσκεψή τους, και συγκεκριμένα το παραμύθι «Η Ολιβίτσα» μέσα από το οποίο περιγράφεται η πορεία μιας ελιάς από το δένδρο μέχρι το μπουκάλι. Στους δε μεγάλους πρόσφερε έκδοση του ελαιοτριβείου «Κύκλωπας» που αφορά σε όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε για την ελιά.

Επίσκεψη στο Παιδικό χωριό SOS Θράκης

Επόμενη στάση για τα παιδιά το Παιδικό Χωριό SOS Θράκης, όπου έμπρακτα κατέθεσαν την αλληλεγγύη τους και την αγάπη τους προς συνομήλικους που μένουν εκεί. Η κ. Κασσιανή Μαδεμλή, ψυχολόγος υπεύθυνη του Παιδικού Χωριού SOS υποδέχθηκε τα μέλη του συλλόγου και εξήγησε με ένα τρόπο άμεσο στα παιδιά για τη λειτουργία των Παιδικών Χωριών SOS. Τους είπε ότι είναι ένας διεθνής οργανισμός που δραστηριοποιείται σε πολλά κράτη και ο οποίος ξεκίνησε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Αυστρία όπου υπήρχαν πάρα πολλά παιδιά που είχαν χάσει τον πατέρα τους, και είχε ως στόχο οι μαμάδες να έχουν σπίτι και τα παιδιά γονείς. Οι συνθήκες άλλαξαν με την πάροδο του χρόνου και επειδή σήμερα υπάρχουν οικογένειες που δεν μπορούν να μεγαλώσουν τα παιδιά όπως πρέπει και το βασικότερο να τα προσφέρουν φροντίδα τα παιδιά φιλοξενούνται στο Παιδικό Χωριό SOS. Στο συγκεκριμένο υπάρχουν έξι σπίτια και σε κάθε σπίτι μένουν μέχρι πέντε παιδιά. Αυτή τη στιγμή φιλοξενούνται στο Παιδικό Χωριό SOS Θράκης φιλοξενούνται δώδεκα παιδιά, εκ των οποίων το πιο μικρό είναι τριών ετών και το μεγαλύτερο δέκα. Τα περισσότερα είναι κορίτσια και σε κάθε σπίτι μένουν τρία ή τέσσερα παιδιά και η μητέρα SOS στην καθημερινότητά τους, που όπως χαρακτηριστικά σημείωσε «είναι ίδια με τη δική σας». Τα παιδιά πηγαίνουν σχολείο στην Άνθεια και στα Λουτρά. Όταν τα παιδιά μεγαλώσουν και γίνουν 17 ετών φεύγουν από τα σπίτια και πάνε στο «Σπίτι μετάβασης». Εκεί μένουν με μια κυρία, αλλά είναι περισσότερο υπεύθυνα για τον ευατό τους. Όταν τελειώσουν το λύκειο και μπορούν να τα καταφέρουν μόνα τους πηγαίνουν στη «Στέγη Νέων» και μπορούν να δουλεύουν ή να σπουδάζουν. «Ο οργανισμός φροντίζει για τα παιδιά μέχρι να αποκατασταθούν», τόνισε η κ. Μαδεμλή, σημειώνοντας ότι «από το 1982 που πρωτοϊδρύθηκαν στην Ελλάδα τα Παιδικά Χωριά SOS 130 παιδιά έχουν περάσει και έχουν φτιάξει τις ζωές τους». Διευκρίνισε ωστόσο ότι στόχος των Παιδικών Χωριών SOS είναι να στηριχθεί το παιδί όχι όμως να απομακρυνθεί από τη φυσική του οικογένεια. Αναφέρθηκε επίσης στα δύο άλλα προγράμματα που λειτουργεί το Παιδικό Χωριό SOS Θράκης εκ των οποίων το ένα αφορά παιδιά και ενήλικες με ειδικές ανάγκες και το δεύτερο το Κέντρο Στήριξης Παιδιού και Οικογένειας που ξεκίνησε φέτος με στόχο να στηρίξει οικογένειες που αντιμετωπίζουν